Zaterdag 15 augustus

Continued…

Na de fotosessie met Phill Lynott stappen we door en bereiken uiteindelijk het park St. Stephen’s Green.
Dit park beslaat een oppervlakte van ongeveer 450 bij 550 meter en is dus niet echt groot te noemen. In de noordwestelijke hoek is een speciale collectie planten voor blinden, planten met een duidelijke geur, waarvan de namen in braille worden weergegeven.

St. Steven's Green

----------------------------------

De geurtuin wordt begrensd door een meer met een kunstmatige waterval, en aan de zuidzijde is ook een muziekkoepel, waar vooral in de zomer regelmatig lunchconcerten worden gegeven.
In het park zijn meerdere standbeelden van beroemde Ieren te vinden.
We keren terug en zien verschillende acts langs de straat: muziek, acrobatie, lezingen op een verhoog,…

We houden een stop in een typische Ierse pub en proeven er onze eerste Guinness. Net zoals in Engeland moet je daarvoor naar de bar en wacht je daar op je bestelde drank.
Zodra de Guinness getapt is, zijn er veel argeloze toeristen die reeds het bierglas van de toog wegkapen. Ze worden echter onmiddellijk teruggefloten: “All good things take time !”
Een goede pint Guinness tappen is een hele kunst en gebeurt in twee stappen. Een eerste keer tot het glas 3/4 vol is. Het bier moet dan even rusten om de schuim te laten zakken. Dan wordt het glas tot aan de rand verder gevuld, met een perfect kraag. Tijdens het drinken blijft de kraag schuim de hele tijd even dik, heel eigenaardig.

Een glass en een pint.
------------------------------------------

Viviane bestelt een glass, ik een pint (spreek uit: paaint). Een pint is 568 ml, dus iets meer dan een halve liter. Een glass is de helft.
Het wordt de eerste “paaint” uit een hele reeks…
Na de heerlijke Guinness bereiken we Temple Bar, bekend om zijn culturele activiteiten en uitgaansleven. De buurt ligt aan de zuidoever van de Liffey en heeft, in tegenstelling tot het merendeel van Dublin, zijn middeleeuwse stratenpatroon behouden. Ook zijn de straatjes nog steeds met klinkers geplaveid.

We besluiten ons avondmaal te gebruiken in de Irish Quai, midden in het district Temple Bar.

Net zoals in de VS is het weer “please wait to be seated”, maar na een tiental minuutjes kunnen we aan tafel.
Viviane neemt een typische Irish stew, ik ga voor een Irish steak met chips. Opnieuwe drink ik er een Guinness bij.
De Irish stew– zeg maar gewoon een Ierse hutsepot – is heel lekker en voor de liefhebbers hier enkele receptjes:

Recept 1

Recept 2

Wat uitleg over de Irish Stew

De Ieren zijn heel trots op hun stew (net zoals hun Guinness trouwens) en iedereen beweert dat bij hen de lekkerste Irish Stew wordt gemaakt.
Na het eten verkennen we de buurt nog verder, maar er is heel veel volk op de been. Mischien omdat het zaterdagavond is ?

Een Leprechaun staat langs de kant van de straat te zwaaien naar de mensen.
Dit is een figuur uit de Ierse folklore en wordt beschreven als een soort kabouter in een groen kostuum, een lange baard en punthoed. Ze hebben meestal een klaverblad (shamrock) in de hand of mond.
Het verhaal gaat dat ze aan het eind van de regenboog een pot goud hebben verstopt die ze enkel verraden als je ze kan vangen. Maar wanneer ze die plaats meedelen, gebeurt een ongeluk met een familielid of vriend. Soms verdwijnt iets anders in de plaats. Ze zijn ook nogal snel op hun tenen getrapt.

Een Leprechaun
------------------------

We zien véél muziek en overvolle luidruchtige pubs. En overal voetbal op TV. We passeren uiteindelijk ook langs de Rory Gallagher Corner...

Veel luidruchtige pubs, ook
door het voetbal op TV
-------------------------------------

Rory Gallagher was een bekende Ierse gitarist die meestal speelde op een Fender Stratocaster.
Hij begon zijn carrière in de vroege jaren '60 maar ging vervolgens verder onder zijn eigen naam: The Rory Gallagher Band. Zijn muziekstijl vertoonde de blues in al zijn facetten, maar met name ook de country blues. Hij werd ooit door het muziekblad Melody Maker uitgeroepen tot 's werelds beste gitarist.

Gallagher had veel succes met zijn live-optredens. Hij schuwde met zijn houthakkershemden en zijn afgeragde Fender Stratocaster alle vormen van glamour en deed ook nooit een poging een hit te maken. Hij had een grote schare trouwe fans onder wie vele tijdens zijn concerten luchtgitaar speelden…
In de zomer van 1995 overleed hij aan een longontsteking.
Hier zijn website: http://www.rorygallagher.com/

Om Rory aan het werk te zien, hier een live uitvoering van "A Million Miles Away".
http://www.youtube.com/watch?v=KiGH8_lkSaA&feature=related


To be continued…

Vrijdag 14 en zaterdag 15 augustus

Vrijdag 14 augustus 2009

De reis begint eigenlijk één dag vroeger, op vrijdag 14 augustus om precies te zijn. Wegens een groot probleem met het tijdschema kunnen we niet op tijd in Zaventem geraken om de vroege vlucht naar Dublin te nemen. Er wordt immers verwacht dat je twee uur voor vertrek reeds inchecked.
Dus tuffen we in de late namiddag met de trein richting Zaventem, waar we de pendelbus van NH Hoteles nemen. Die kamer hebben we geboekt via een aanbieding op het internet en dit bleek niet eens zo duur te zijn.
Het avondeten in het restaurant van het hotel is voortreffelijk en we drinken er een flesje wijn bij.
De lange voorbereiding. Afgeteld. We zijn vertrokken !

Zaterdag 15 augustus 2009

Om 06.15 staan we op en drinken een koffie op de kamer; we hebben altijd een waterkokertje en oploskoffie bij op reis. Met de pendelbus van 07.05 komen we ruim op tijd aan en om 08.00u kunnen we reeds inchecken bij Air Lingus, de Ierse maatschappij. De formaliteiten verlopen vlot en kunnen we eindelijk beginnen aan ons ontbijt. We nemen elk een English Breakfast.

De vlucht is op tijd en een groot uur later landen we reeds op Dublin Airport. We hebben een uur verschil met België, verwaarloosbaar dus. Een taxi brengt ons naar onze eerste stek, het Days Inn, Talbot Street, Dublin.

Aan de receptie zijn ze vriendelijk en behulpzaam. Doordat we zo vroeg zijn kunnen we de kamer nog niet op, dus maken we maar direct een wandeling en hebben we zo een eerste kennismaking met de stad. De bagage kunnen we veilig achterlaten in het hotel.
Het is niet zo warm in Dublin, we schatten zo'n 18 graden. Nietemin is het er aangenaam, een echte stad met winkels, restaurants en bovenal veel toeristen.
We gaan eerst naar The Spire doorheen de winkelstraat en bekijken de rivier de Liffey. Onderweg, in O'Connell Street ontmoeten we de Ierse schrijver James Joyce (1882 1941) die wordt beschouwd als een van de belangrijkste schrijvers van de 20e eeuw.
Vervolgens eten we een kleinigheid en zijn we om 14.05u terug op de kamer, waar we een koffie drinken.

The Spire in hartje Dublin

De Ierse schrijver James Joyce

----------------------------------------

The Liffey
---------------------

Bedelaars in Dublin

--------------------------------

We vertrekken opnieuw, nu richting Grafton Street, waar we het standbeeld van Molly Malone vinden. Molly Malone is een legendarische figuur, een visvrouw die zich ook prostitueerde. Ze stierf door cholera.
Het liedje "Molly Malone" is heel bekend en uitgegroeid tot een "anthem", een volkslied in Ierland:

She died of a fever,
And no one could save her,

And that was the end of sweet Molly Malone.

Now her ghost wheels her barrow,

Through streets broad and narrow,

Crying, "Cockles and mussels, alive, alive, oh!"

Hier in een versie van The Dubliners: Molly Malone.

Een groepje dierenactivisten staat luid te roepen voor het uitstalraam van een bontwinkel. Ze menen het oprecht, in de bontwinkel trekken ze zich er niets van aan en alles blijkt dan maar een leuke attractie te zijn voor de toeristen.

Fur kills !

Animal rights !

Fur kills !!!

A hundred thousand animals !

Fur kills !!!

Killed every year !

Fur kills !!!

Het standbeeld van Molly Malone

------------------------------------------

Kunstenaars in Grafton Street
----------------------------------------------

We trekken verder en vinden het standbeeld van Phill Lynott.
Hij was de bassist en zanger van rockband Thin Lizzy en maakte ook enkele solo-platen. Lynott was de zoon van een Braziliaanse vader en een Ierse moeder, maar groeide op bij zijn oma in Dublin. Midden jaren zestig begon Lynott met spelen in bandjes en begin jaren zeventig richtte hij Thin Lizzy op. Met die band scoorde hij in 1973 een grote hit met "Whiskey In The Jar". Het nummer "Old Town" is van zijn hand en werd later gecovered door The Corrs.
Phill Lynott stierf in 1985 door een overdosis.

Old Town door The Corrs.

Met Phill Lynot op de foto

----------------------------------------------

To be continued...