Woensdag 19 augustus 2009

Een beukende stormwind en regen deze nacht. Ik vrees al dat we het volgende bezoek niet zullen kunnen doen.

Om 08.00u lijkt de wind toch te gaan liggen en regent het niet meer. We krijgen ons Iers ontbijt en spreken met Gen over het geldprobleem. Volgens haar is het beter om wat geld uit de muur te halen, anders blijven we problemen hebben.

Genevieve McLernon, zeg maar "Gen"

De gastvrouw van de BB Ardaghmore

------------------------------------------

Er is een cash-automaat aan de “Ulster Bank” in Ann Street. We rijden er naartoe en halen 100 “Sterling” uit de muur; we zien wel hoever we geraken.

Met Engelse Ponden. Hier spreken ze

van "Sterling". Ze accepteren geen Euro's

--------------------------------------

Ons eerste bezoek is de Carrick-A-Rede rope bridge.
Deze touw- of hangbrug is 20 meter lang en verbindt op een hoogte van 30 meter het vasteland met het piepkleine eilandje Carrick Island. Alhoewel oorspronkelijk aangelegd door zalmvissers, is het tegenwoordig een toeristenattractie geworden met meer dan 100.000 bezoekers per jaar. Indien de weersomstandigheden het niet toelaten (wind) wordt de brug gesloten voor het publiek, vandaar mijn vrees deze nacht.
We zijn 20 minuten te vroeg, het bezoek blijkt pas om 10.00u te beginnen. Aan de kassa zien we duidelijk een paneel met de tekst “we don’t accept euro’s”. Hoe een groot land klein kan zijn…

De Carrick-A-Rede touwbrug. Een "must do"

in Noord-Ierland.

----------------------------------------

Eens voorbij de kassa is het nog een heel eind te voet naar de brug, maar het weer is goed en we hebben er zin in. Na een tijdje komt de brug in zicht, en is er reeds een kleine file mensen. De brug wordt maximaal met 8 personen belast, zodat er iemand alles in de gaten moet houden. “It’s a bit wobbly in the middle” hoor ik iemand zeggen. Het wiebelt inderdaad een beetje en de truuk bestaat erin om gewoon door te stappen, wat ik dan ook doe. Het is zeker niet gevaarlijk.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Touwbrug_van_Carrick-a-Rede

Gewoon doorstappen en geen acht slaan

op het wiebelen.

------------------------------------------------

Eens aan de andere kant van de touwbrug, op Carrick Island, heb je een prachtig zicht op de ruwe Noord-Ierse kust.

Zicht op de Ierse kust vanaf Carrick Island

-------------------------------------------

Te voet terug. Rechts is het "Rathlin Island", links in

de verte de kustlijn van Schotland, beter bekend als

de "Mull of Kintire"

---------------------------------------

We keren het hele eind terug naar de auto en rijden naar ons volgend bezoek: The Giant’s Causeway.
Dit is een zeer vreemd landschap, bestaande uit zeshoekige basaltrotsen die uit zee oprijzen. Het is een topper als toeristische attractie en er is dan ook redelijk veel volk; er is zelfs een file aan de parking. “Six Sterling” zegt de parkeerwachter, dat is zo’n 7 euro, wat wij toch redelijk veel geld vinden om te parkeren. Maar het blijkt dat het ingangsticket inbegrepen is.

De weg naar de Giant's Causeway. Toch een kwartier stappen.

-------------------------------------------

Vanaf het visitor centre moet je een kwartiertje stappen om er te geraken. Er rijdt ook een bus op en neer, maar we besluiten om te voet te gaan. Er is redelijk wat volk aan het snuisteren op de Causeway. Die zeshoekige stenen doen heel onnatuurlijk aan, vandaar waarschijnlijk de hoge interesse en het massale bezoek.

Op weg naar de Giant's Causeway

----------------------------------------

de vreemde rotsformatie van de Giant's Causeway

---------------------------------------------

Het weer staat op het punt te veranderen en er hangt regen in de lucht. We rijden door naar Bushmill en kopen wat te eten in een Spar-supermarkt. Als we buitenkomen vallen de eerste druppels al...
Na het eten gaan we naar de Bushmills Distillery, genoemd naar de stad waar het wordt gedistilleerd. Er staan twee molens op de oevers van de River Bush die langs de distilleerderij stroomt. Bushmills Whiskey wordt hier nog steeds gedistilleerd, en is 's werelds oudste whiskeydistilleerderij met een licentie.

De "Bushmills Distillery" in Bushmill.

--------------------------------------------

Het volgend bezoek met gids is om 2.30u pm, dus dat is even wachten. Maar er wordt wat info gegeven via video en we kunnen in de winkel wat snuisteren.
Om 2.30u pm stipt komt de gids de volgende groep halen, en krijgen we een uitgebreid bezoek van de distilleerderij, beginnend met het mouten van graan tot de derde distillering. Ieder facet van het proces wordt uitgebreid en duidelijk uitgelegd. En dat allemaal met een práchtig Iers accent. Spijtig mogen we binnen geen foto's nemen.
In de bar kun je nog een glaasje whiskey proeven, dit zit begrepen in het ingangsticket.
http://www.bushmills.com/

De bar in de Bushmills Distillery.

Daar kunnen we whiskey proeven.

----------------------------------------

Intussen krijgt de regen er flink zin in. We doen evenwel nog een bezoek: de White Rocks nabij de stad Portrush. Deze witte, zachte sedimentaire rotsen zijn vol gaten en was vroeger een geliefkoosde plek van smokkelaars die er hun smokkelwaar in verstopten. Op het strand is net een fotograaf bezig met foto’s te nemen van een jong koppel in trouwkledij. Gelukkig voor hen houdt de regen net een pauze.

Het strand van White Rocks bij Portrush

-----------------------------------------------

Een fotosessie voor jonge trouwers op het strand

---------------------------------------------------

Het strand van White Rocks

------------------------------------------

Er staat nog één bezoek op het programma: het Dunluce Castle uit de 13e eeuw.
http://en.wikipedia.org/wiki/Dunluce_Castle
Tijdens een storm stortte een deel van het kasteel in en verdween in zee, tesamen met het personeel. Sindsdien is het kasteel verlaten en is nu een ruïne. Het is dagelijks te bezoeken.

Naar Dunluce Castle

------------------------------

Tussen de ruïnes van Dunluce Castle. Hier zijn we ergens

op de plek waar een deel van het kasteel in zee verdween.

------------------------------------------------------

De Noord-Ierse kustlijn vanaf Dunluce Castle

--------------------------------------------

De pauze voor de regen is voorbij en we houden het op een mini-bezoek; we keren dan ook terug naar Gen om wat te rusten op de kamer, wassen, verkleden.
We eten ’s avonds in The Central Winebar in het centrum van Ballycastle. Het eten klinkt goed – roasted duck with orange sauce – en is er niet slecht, maar dan ook weer niet hoogstaand. Ach ja, we vergeten altijd dat we nu eigenlijk in Engeland zijn...
http://www.centralwinebar.com/
Morgen een rit naar Donegal.

To be continued…

Dinsdag 18 augustus 2009

Een typische Irish Breakfast bij mevrouw Lyn Grills van de B&B Mourneview. Goed en stevig met eieren, spek en bonen, blackpudding (bloedworst), warme tomaat, toast, fruitsap, alles erop en eraan.

Spijtig genoeg is het weer omgeslagen en regent het. Ierland op zijn best...

Irish Breakfast met alles erop en eraan.

------------------------------------------

Mourneview in Carlingford, onze eerste B&B buiten Dublin

-------------------------------------------------------

De rit vandaag gaat naar Noord Ierland, meer bepaald Ballycastle waar we 2 dagen blijven. Onderweg doen we enkele interessante stops.

Om 09.30u vertrekken we en reeds 15 km verder rijden we Noord Ierland binnen, en dat is uiteraard Engels grondgebied. Opeens is alles er heel anders: kilometer wordt mile, meter wordt yard en euro wordt Engelse Pond Sterling. Belachelijk gewoon… Ook de sfeer is er niet meer. De mensen minder vriendelijk, afstandelijker… De echte Ierse opgewektheid is weg, althans dat is mijn ervaring.
Net voor de stad Newry zoeken we onze eerste archeologische site, de Court Tomb van Clontygora – ook gekend als de King’s Ring. We zoeken, maar vinden enkel een wegwijzer ernaartoe. Het weggetje waar we doorrijden is vreselijk smal, de zijkanten van de auto raken voortdurend de begroeiing langs beide zijden en op die manier rijden we zo’n 10 mile verder. Kruisen is hier onmogelijk en we hopen dan ook dat er geen tegenliggend verkeer is. De Court Tomb van Clontygora blijkt echter onvindbaar; we keren dan ook maar terug want we verliezen teveel tijd.

De volgende vinden we wel, zij het ook via een omweg: de Ballymacdermot Court Tomb. Deze prachtige site bevindt zich op de zuidelijke helling van de Ballymacdermot Mountain en heeft drie grafkelders. Deze zijn alle drie via dezelfde ingang bereikbaar. Wordt gedateerd op ongeveer 5500 jaar geleden. De site zelfs is mooi onderhouden en is zeker een bezoek waard. Aleen spijtig dat het voortdurend motregent.

de Ballymacdermot Court Tomb

--------------------------------------

Nogmaals de Ballymacdermot Court Tomb

---------------------------------------

We rijden door op de A1 en stoppen bij een supermarket waar we een broodje kopen als middagmaal. Het betalen is wat stroef maar na enig aandringen aanvaarden ze Euro’s “but the change will be in Sterling”.

We komen enige tijd later aan bij onze volgende stop: Lough Neagh, het grootste meer van Ierland. 392 vierkante kilometer en dat is heel erg groot. Deze lough ligt op een 30 km van Belfast en is vooral bekend voor de uitstekende paling die hier wordt gevangen. We blijven er een uurtje en doen een wandeling, waarbij we de vele vogels gadeslaan, vooral de vele sierlijke zwanen. Hier is ook een klein haventje voor plezierboten.

Op de A1 richting Belfast

----------------------------------

Lough Neagh, het grootste meer van Ierland

------------------------------------

Redelijk veel vogels en enorme zwanen

--------------------------------------

We rijden weer verder voor ons hoofdbezoek: het Glenariff Forest Park.
De negen glens van Antrim vormen één van de fraaiste streken van Ierland. En het Forest Park van Glenariff is zeker de mooiste, een echt hoogtepunt. Er zijn veel wandelwegen – trails – van ettelijke kilometers die je al dan niet met een gids kunt doen. Wij kiezen voor de Waterfall Trail, langs de berghelling naar beneden via houten wandelpaden. Op de achtergrond het geweld van de verschillende watervallen. Gelukkig is het gestopt met regenen en alhoewel alles spekglad is kunnen we goed doorstappen.

De bossen van deze glen zijn prachtig, de wandelpaden goed onderhouden. Panoramish landschap temidden de natuur, hoge bomen, rust. In de verte zien we zelfs wat blauw door het wolkendek.

Aan het begin van de Waterfall Trail

in Glenariff Forest Park

-----------------------------------------

Glenariff Forest Park

-------------------------

De houten weg langs de trail

---------------------------------------

Viviane een heel stuk verder

------------------------------------

We rijden door naar onze volgende slaapplaats, maar eerst komen we nog iets interessants tegen: de Bonamargy Friary, een franciscanen¬klooster dat omstreeks 1500 gesticht werd door Rory MacQuillan. Alleen spijtig dat er vlak tegenaan een enorm golfterrein ligt; de mystieke sfeer is er niet meer. Maar we bezoeken de ruines van dit interessante klooster en zien zelfs dat het stokoude kerkhof nog steeds wordt gebruikt, getuige de vele recente graven.

The Bonamargy Friary.

De ruines van een franciscanen klooster

---------------------------------------------

Zeer oude grafstenen

--------------------------------------

Ongeveer 1 mile verder ligt het kleine stadje Ballycastle waar we de B&B Ardaghmore vinden. Een zéér mooie locatie, vlak aan zee met in de verte Fair Head en de kust van Schotland, beter bekend als de Mull of Kintyre – zie het liedje van Paul McCartney.

Mevrouw Genevieve McLernon - zeg maar Gen - is uitermate vriendelijk, spontaan en joviaal. Ze toont ons onze kamer voor de volgende 2 nachten: vooraan met zicht op zee, de haven van Ballycastle en de ruige Ierse kust.

Langs de kustlijn in N. Ierland

---------------------------------------

Zeer smalle straatjes, anderhalve auto breed
--------------------------------------------

Het mooie Ierse landschap

--------------------------------------------

 We eten in het restaurant Quay 26 vlak aan de haven. Het eten is er echter maar matig, wat een verschil met de Ierse keuken. De opdienster is slordig en onvriendelijk en alhoewel het restaurant praktisch leeg is moeten we toch ettelijke minuten wachten alvorens de kaart te krijgen. Daarna weer lang wachten op onze karaf wijn, waarbij ze opeens verschijnen met een bord vis. De puree (= machy - en dat is mached potatoes) moet worden biigevraagd (én –betaald). Een cullinair hoogstandje kun je het echt niet noemen.

De rekening is uiteraard weer in Sterling (ze spreken niet van Pond), dus betalen maar met Visa. Morgen zijn er wat bezoeken gepland, dus dat wordt een probleem met het geld. Aan het ontbijt eens vragen aan Gen, zij zal wel raad weten.

We besluiten om te gaan slapen, het is een lange hoogstinteressante dag geweest en we zijn moe.

To be continued...

Maandag 17 augustus 2009

Het ontbijt in de Days Inn is maar zo-zo maar het belooft een prachtige dag te worden. Aan de receptie checken we uit en vragen beleefd om een taxi naar de airport. Ze zijn heel vriendelijk en attent, een receptioniste wacht zelfs buiten met ons tot de taxi eraan komt. Dit hebben we nog nooit meegemaakt…

Samen met de receptioniste wachten op de taxi...

-----------------------------------------------------------

Aangekomen op de luchthaven is het even zoeken, en na de nodige papieren kunnen we onze nieuwe aanwinst bewonderen: een hemelsblauwe, lelijke, (te) kleine Fiat Panda.
Maar ze hadden wel gezegd: "in Ireland you need a small car".
Gelukkig hebben we de op één na kleinste wagen gekozen, want blijkbaar bestaan er die nóg kleiner zijn… 1 koffer kan achteraan, de tweede koffer en de rest moet noodgedwongen op de achterbank. But hey ! We have wheels man !

Onze Fiat. De slechtste auto die we ooit hebben gehad...

------------------------------------------------------------

De GPS lijkt ook Ierland te herkennen en ik stel de eerste coördinaten in: naar Malahide Castle, en de parking ligt precies op 53.443342 noorderbreedte, -6.163528 westerlengte. Een eerste kleine etappe van ongeveer 9 km.
Ik heb ondervonden dat het in Ierland beter is om met lengte- en breedtegraden te werken. Te verkiezen boven "straat en huisnummer" want veelal is er geen straatnaam, laat staan een huisnummer en ze werken nogal eens met "parish" en "townland" als adres. Voor ons wel redelijk vreemd allemaal...

De eerste etappe van vandaag:

een 9-tal km naar Malahide Castle

------------------------------------------------------------

Het links rijden is in het begin heel vreemd; het is bovendien een drukke baan zo vlak bij de luchthaven en een kilometer verder komen we aan onze eerste rotonde… waar we uiteraard ook in omgekeerde richting moeten op- en afrijden. Maar het lukt, alhoewel je echt niet weet waar eerst kijken, heel erg verwarrend allemaal. Maar als we de M1 (motorway) kruisen weet ik dat we goed zitten.

Malahide Castle ligt dichtbij de kust net buiten het dorpje Malahide. Het kasteel bezit 250 ha. eigen grond en was jarenlang een fort en tevens een huis. De Talbot family leefde in dit kasteel van 1185 tot 1973.

Malahide Castle

------------------------------------------------------------

Het huis is schitterend ingericht met meubels uit verschillende periodes. Tevens hangen er vele kostbare schilderijen. De geschiedenis van de Talbot family is vereeuwigd in de vorm van portretten welke in de grote hal hangen. We bezoeken een gedeelte binnenin en kunnen in de bar een koffie drinken. Vervolgens maken we een kleine wandeling op het grondgebied rondom.

Terug de auto in voor de volgende rit: de historische site van Newgrange 52 km verder. Het links rijden gaat redelijk, enkel de rotondes zijn heel vervelend. Ook bij het inslaan moeten we extra aandachtig zijn. Maar we hebben een afspraak: de copiloot zegt altijd “de korte bocht” (links inslaan) of “de grote bocht” (rechts inslaan), soms tot vervelens toe.

Op weg naar Newgrange

------------------------------------------------------------

Het is heel druk in het visitors centre van Newgrange, en de bezoeken blijken uitverkocht.
“I’m sorry, but we have another visit at Knowth at 4.15 pm.”

Knowth is evenals Newgrange een passage tomb maar veel minder toeristisch. Later zou ik lezen dat de archeologische site van Knowth veel interessanter is.
Een passage tomb bestaat uit een grafkamer en een gang die opent aan de rand van een aarden of stenen heuvel.
We bezoeken eerst het visitors centre – we moeten toch wachten – en kunnen in de verte de grafheuvel van Newgrange zien. Spijtig…

In de verte de archeologische site van Newgrange

------------------------------------------------------------

Met een busje worden we naar de site van Knowth gevoerd, waar een vriendelijk meisje – bijna zeker een jobstudente – ons staat op te wachten. Zij gidst ons met een duidelijke en leerzame uitleg doorheen de site, we gaan de grafkelder (gang) binnen, kunnen de stenen met wonderlijke inscripties bestuderen. Tot op heden zijn ze het er nog niet over eens wat die inscripties precies betekenen. Deze grafheuvel is in tegenstelling tot die van Newgrange wel in zijn geheel opgraven. Hierdoor is bekend dat er twee gangen in liggen. De grafheuvel van Knowth wordt omringd door achttien satelliet tombs en de lijkt op die van Newgrange, 85 meter in diameter en wordt omringd door een stenen cirkelrand. In tegenstelling tot die van Newgrange is deze heuvel opgebouwd uit verschillende lagen van aarde en steen. De leeftijd wordt op 5000 jaar geschat.
http://en.wikipedia.org/wiki/Knowth
Ik vraag de gids naar de Hill of Tara. Tara was en is nog steeds een belangrijke (rituele) plek voor wicca en druiden en spiritueel ingestelde mensen. Het mythologische volk van de Tuatha Dé Danann zou zijn koningen op de heuvel gekroond hebben. In de omgeving zijn veel vondsten gedaan van religieuze en ceremoniële betekenis.
Ze wijst me de plaats aan, en inderdaad, heel in de verte zie ik een kleine heuvel. Helaas kunnen we er niet naartoe, er zijn nog altijd opgravingen aan de gang.

De jonge gids op de site van Knowth

-----------------------------------------------------

Sfeerbeeld van de archeologische site

---------------------------------------

Op de top van de heuvel, zoeken naar de Hill of Tara

------------------------------------------------------------

Een ingang van zo'n graf

------------------------------------------------------------

Vreemde inscripties op de stenen. Tot op heden is men nog

altijd aan het  gissen over de betekenis ervan.

De maan, de zon en de sterren waren zeker van

belang 5000 jaar geleden.

------------------------------------------------------------

Viviane tussen de grafheuvels

------------------------------------------------------------

Uiteindelijk verliezen we veel tijd tijdens dit bezoek en moeten we noodgedwongen onze stop in Clogherhead overslaan en rechtstreeks doorrijden naar Carlingford, een 75 km verder. We passeren de industriestad Dundalk (geboorte- en woonplaats van The Corrs) en rijden door tot we omstreeks 19.00u in onze B&B Mourneview net buiten de stad Carlingford aankomen.

Carlington, een middeleeuws stadje

------------------------------------------------------------

De eerste B&B op onze rondreis is zeer proper, heeft een vriendelijke ontvangst en is prachtig gelegen. Een shot in de roos, want tijdens de voorbereidingen is het altijd wat gissen. Maar onze eerste B&B is okee.
We rijden tenslotte door naar Carlingford, welke ronduit schitterend is. Een middeleeuws stadje met een prachtige ruïne in het midden. We eten in Magee’s Bistro, een visrestaurant in het historische centrum. Alhoewel niet goedkoop, is het er toch zeer lekker. We maken naderhand nog een wandeling en drinken een Guinness in de oudste pub van Carlingford. De GPS wijst ons tenslotte de weg terug naar B&B Mourneview.

Sfeerbeelden vanuit Carlington.

Echt een gezellig klein stadje.

------------------------------------------------------------

Het eten in Ierland is zeer goed en verzorgd.

Hier onze eerste maaltijd buiten Dublin, in

Magee's Bistro met alles erop en eraan...

------------------------------------------------------------

To be continued…