Zondag 23 augustus 2009

Van de Connemara naar The Burren

240km langs de kustlijn

-----------------------------------------------

Voor de verandering regent het pijpestelen, in Engelstalige landen bekend als “it’s raining cats and dogs”…

Tijd om te vertrekken voor de 7e etappe, een rit van ongeveer 240 km. Deze heb ik thuis zo uitgestippeld dat het parcours langs 3 kleine schiereilanden verloopt waarbij we zoveel mogelijk de kustlijn proberen te volgen.
De eerste stop is in het dorpje Carraroe, waar we een ongewoon strand vinden. Dit bestaat uit kleine stukjes koraal en heeft de toepasselijke naam “Coral Strand”, heel raar en heel uniek. Gelukkig regent het niet meer en kunnen we uitgebreid het strand bezoeken. We zijn er zo goed als alleen.

Coral Strand

---------------------------------------------

Coral Strand met naast het strand zoals

gewoonlijk ook nog heel veel rotsen...

------------------------------------------

Net opgepikt van de grond.

Inderdaad: kleine stukjes koraal

in plaats van zand. Schijnt uniek te zijn.

----------------------------------------------

De rit gaat verder via de grote stad Galway waar we dwars doorheen rijden en zo komen we in de Burren.

Dit desolaat gebied is beroemd om haar kaal maar zeer vruchtbaar landschap. De vorming ervan begon ongeveer 300 miljoen jaar geleden, toen een meters dik pakket kalksteen ontstond. Dit kalksteenpakket kwam na verloop van tijd boven zeeniveau te liggen en vormde het plateau dat we nu kennen als The Burren.
Toch is het absoluut niet troosteloos. Zodra je het gebied induikt blijkt het te barsten van de vitaliteit: overal tussen de kalkrotsen groeien de prachtigste bloemen en talloze orchideeën.

Héél veel rotsen

--------------------------------------------

Blijkens de vele vele prehistorische graven en ringforts was The Burren al vroeg in trek als woongebied. Opmerkelijk zijn ook de oude kerken en abdijen, opgetrokken uit de grijs-paarse stenen uit het gebied. De muren lijken zo uit de omgeving gehakt.
Het hoogtepunt van deze rit is de Poulnabrone Dolmen, een typish hunebed. Het graf dateert uit het Neolithicum, zo’n 5000 jaar geleden.

De Poulnabrone Dolmen.

Een hoogtepunt tijdens een bezoek aan The Burren

------------------------------------------------

Onze volgende BB: Emohruo

-----------------------------------------

De volgende stop is onze B&B Emohruo, bij John en Margaret Carey, waar we om ongeveer 15.30u aankomen. We krijgen een kleine kamer, maar voor één nacht is dit wel voldoende. De kamer is zoals gewoonlijk zeer proper. We krijgen één sleutel, enkel voor de kamer.
"Do we have a key to the front door ?"
Ze kijkt heel verwonderd.
"We don't lock the front door. It's always open."

Het weer is goed en we hebben nog tijd genoeg; we besluiten dan maar om de Cliffs of Moher te bezoeken.
Deze klippen, grenzend aan The Burren, behoren tot de hoogste klipkusten in Europa. Ze bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van acht kilometer aan de Ierse westkust, tussen de dorpen Doolin en Liscannor. Het hoogste punt ligt op 230 m.
Van de parking naar de cliffs is het een kwartiertje stappen. Daar aangekomen wordt de hoeveelheid regenwater nog maar eens aangevuld en krijgen we een wolkbreuk te verduren. De regenjasjes hebben hun dienst al goed bewezen, hier in Ierland.

Een wolkbreuk en geen mogelijkheid

om te schuilen. Afwachten dan maar...

---------------------------------------

Merkwaardig hoe de mensen ondanks het verbod, de waarschuwingen en de gladde modder toch naar het hoogste punt willen gaan. Er zijn al vele roekeloze toeristen in zee gevallen.
We willen nog O’Briens Tower bezoeken, maar deze blijkt gesloten te zijn.

The Cliffs of Moher

----------------------------------------

Loodrecht naar beneden.

Het hoogste punt is 230 meter

---------------------------------------------

Levensgevaarlijk. Toch zijn er die langs

daar verder gaan, ondanks het verbod.

----------------------------------------

O'Briens Tower. Gesloten...

------------------------------------------

We keren dan maar terug naar onze B&B en rijden verder naar het dorpje Doolin, waar we een restaurant vinden die ondanks het late uur nog altijd heerlijke maaltijden serveert.
Als we terugkeren naar Emohruo is het al heel laat en is het huis in diepe rust. Maar we vinden inderdaad de voordeur open.
Voor morgen staat het schiereiland Dingle op het programma, en om er te geraken moeten we de rivier de Shannon oversteken met de ferry. Ik ben benieuwd.

To be continued…

Zaterdag 22 augustus 2009

De Connemara loop.

Klik op de foto om een groter beeld te krijgen.

--------------------------------------------------

Vandaag doen we de 100 km van de Connemara Loop.
De dag start echter aan de ontbijttafel bij Michael Aspell van de B&B Mountainside. Het ontbijt is heel basic en we moeten zelf onze koffie zetten en toast maken. In de frigo staat alles wat we nodig hebben, op tafel enkele soorten brood, kaas, salami,…
De grote familie met hun 6 kinderen is ook aanwezig alsook het koppel Amerikanen. Tenslotte komt er ook nog een koppel Engelsen opdagen en is de ontbijtplaats eivol. Maar we redden ons, kunnen zelfs een praatje maken met de Amerikanen.
Michael laat zich even zien, zijn vrouw Christina helemaal niet.

Het eerste bezoek zou de Stone Alignment of Stone Row zijn nabij Derryinver, maar we vinden het niet.
We rijden dan maar door naar de ruines van Renvyle castle. Dit kasteel uit de 13e/14e eeuw was eigenlijk een “tower house”. Veel blijft er wel niet van over, een ruine is hier echt een ruine…
Vervolgens rijden we nog naar Killary en Leenane waar we Ierlands enige fjord vinden.
We rijden nog door naar Maum (Maam ?) waar we in Joe’s Keanes Pub een sandwich eten. Uiteraard hoort daar een Guinness bij.
Vervolgens rijden we naar Maam Cross en keren we terug naar Letterfrack met tussenin een bezoek aan de Kylemore Abbey.
12 euro per persoon om te bezoeken vinden we wel te duur.

Renvyle Castle, of wat ervan overblijft.

----------------------------------------------

Het zeezicht vanop Revyle Castle

-----------------------------------------

Ierlands enige fjord te Leenane

---------------------------------------------

Een wishing tree. Je bindt er een reepje stof aan

en mag vervolgens een wens doen

-----------------------------------------------------

Joe’s Keanes Pub

----------------------------------------

Aan wegwijzers geen gebrek.

De Fáinne Conemara is de Connemara Loop in het Iers

--------------------------------------------

Kylemore Abbey. Nu een strenge (elite)meisjesschool

----------------------------------------------------

De Connemara Loop is eigenlijk het bezoek van het natuurgebied. We stoppen dan enkel maar om eens rond te kijken en wat foto’s te nemen. Om te genieten van de weidse stilte.
Terug in Letterfrack begint het opnieuw goed te regenen. We besluiten dan maar om het kleine plaatsje Clifden te bezoeken, iets wat eigenlijk voor morgen op het programma staat.
We doen een fikse wandeling in de regen, iets wat we gewoon beginnen worden. Bezoeken wat winkels, drinken een koffie in een bar.

Het kleine stadje Clifden

----------------------------------------

Terug in Letterfrack bestellen we een Guinness in de Country Bar en reserveren maar gelijk voor het avondeten. Volgens de baas van de bar hebben wij een “funny accent”. Maar hij kent België wel, hij heeft zelfs "a friend in Ghent".
Een plezante Ier met een ferm stuk in zijn kraag komt opeens bij ons zitten en vertelt honderduit over zijn familie. Hij heeft 8 kinderen en er is nog een tweeling onderweg. Flink gewerkt zou ik zo zeggen. Het waren uiteindelijk allemaal tweelingen, en volgens eigen zeggen is hij een “Spanish Stallion”, wat dan weer slaat op zijn uitzonderlijke bedprestaties… Uiteraard geloven we alles wat hij zegt.

Het eten in de Country Bar is weer uitstekend. We kiezen wat typisch Ierse gerechten en kraken er een flesje wijn bij.
Na het avondeten gaan we naar Molly’s Bar waar om 10.00pm een live band zal spelen. Als we aankomen is er nog niet veel volk en hebben we een tafeltje vlakbij de muzikanten. Maar naarmate de avond vordert komen er meer en meer mensen naar de pub en is er uiteindelijk meer volk dan plaats. Onze dronken Ier is er ook maar – gelukkig – hij herkent ons niet. Hij zingt 2 liedjes - zo vals als een kat - waarna de eigenaar van de pub hem kordaat buiten zet.

De muzikanten in Molly's Bar.

Vooral populaire Ierse muziek

----------------------------------------

De extreme drukte met verbroedering alom en

intens veel lawaai. A normal evening at the pub...

Gelukkig mag binnen niet meer gerookt worden !

----------------------------------------------

Naarmate de hoeveelheid bier toeneemt, stijgt ook het geluidsniveau en beginnen ze spontaan te verbroederen en elkaar te omhelzen. Tijd om te vertrekken dus en om 11.30pm keren we terug naar onze B&B. Het is gewoon té druk. Nooit geweten dat er zoveel volk op 30 m² kunnen staan.


To be continued…

Vrijdag 21 augustus 2009

De rit van vandaag: ongeveer 260 km

-------------------------------------------

“Where are you heading today ?” vraagt Pauline aan het ontbijt.
“The next stop is the Connemara, were we’d like to stay for 2 days, but first we’ll visit Lough Key on our way”
“Lough Key ?” vraagt ze verwonderd...
Zoiets komen we meer tegen hier in Ierland. Het is amper een eindje verder en ze weten al niet meer wat, waar, hoe of waarom...
Het natuurpark van Lough Key ligt in het graafschap (county) Roscommon en is zowat 100 km hiervandaan. Er liggen diverse eilandjes in het meer en rondom is een prachtig natuurgebied.
We nemen afscheid, een oprecht vriendelijke mevrouw, onze Pauline.

Het eerste bezoek is echter de Creevykeel Court Cairn. Dit ganggraf of portaalgraf (court tomb) is een lange trapeziumvormige “cairn” (steenhoop) en heeft een grafkelder met twee compartimenten. De “lintel stone” (draagsteen boven een raam of doorgang) werd tijdens het onderzoek opgegraven en opnieuw aangebracht boven de ingang. Dit ganggraf meet 55m lang en 25m breed aan de ingang, toch een redelijk groot monument en zeker een bezoek waard. Hier nog wat meer: Creevykeel Court Kairn

De Creevykeel Court Cairn

--------------------------------------------------

We rijden door naar Lough Key en doen er de Lough Key Experience, een wandeling door het domein met als hoogtepunt de Tree Canopy Walk, een wandeling van ettelijke honderden meters op een houten pad hoog tussen de bomen. Spijtig genoeg, bij aankomst regent het weer, krijgen we zelfs een heuse storm.
We gaan eerst door een tunnel, dan doorheen de fundamenten van de Rocking Manor, een kasteel dat volledig is afgebrand door een blikseminslag. Vervolgens kunnen we genieten van het uitzicht in de Tree Canopy Walk.

Aan het meer Lough Key

------------------------------------

Een kasteel midden in het meer

-----------------------------------------

De tunnel naar Rocking Manor

-----------------------------------------

Hoog tussen de bomen

---------------------------------

de Tree Canopy Walk.

Inbegrepen in de prijs: regenvlaag met storm

------------------------------------------------------

Na dit bezoek is de wind gaan liggen en schijnt de zon terug. We eten zelfs buiten in het park nabij het bezoekerscentrum. Toch een raar klimaat.

Een oude kerk op het domein

van Lough Key. Een halfuur geleden hadden

we nog een zondvloed met storm.

-------------------------------------------

Beelden vanop de Tree Canopy Walk

-----------------------------------------

We rijden de 150 km verder naar Letterfrack, een klein dorpje in de Connemara, waar we 2 nachten blijven in de B&B Mountainside.
Onderweg stoppen we in “the first bar on your way to the Connemara” en houden er een pauze. Het weer blijft goed, alhoewel er redelijk wat mist is, hier in de schaduw van Diamond Mountain. Wat betreft het weer is de Connemara het “regengat” van Ierland, dus dat beloofd. Erg droog is het de laatste dagen zeker nog niet geweest.

Op weg naar de Connemara

-----------------------------------------

Ierse humor...

----------------------------------

In de bar

"The first bar on your way to the Connemara"

-----------------------------------------

Michael Aspell van de B&B blijkt een welgezinde maar rare kwiet met een ferme rosse baard. Bovendien spreekt hij heel erg snel en heeft hij nog een Ierse tongval waardoor hij moeilijk te verstaan is. Ach wat, hij verstaat ons en dat is ook al iets. We verblijven er tesamen met een erg kroostrijk gezin (stuk of 6 kinderen) en een Amerikaans koppel. De Amerikanen zijn het vriendelijkst, beginnen zelfs een praatje.
"Can you do something about the weather ?"
"I could start a raindance, but that won't do any good, does it ?"
We houden het moreel hoog...

In Letterfrack zijn er twee restaurants. We kiezen er eentje uit en eten er de typische Irish stew, een lekkere hutsepot. Uiteraard hoort daar weer een Guinness bij…
Morgenavond eten we gewoon in het andere restaurant.

To be continued…

Donderdag 20 augustus 2009

Van Ballycastle (A) naar Donegal (D) via

Beaghmore Stonecircles (B) en Grianan of Aileach Fort (C)

Klik op de map voor een overzichtelijker beeld.

-----------------------------------------------------

Het weer ziet er redelijk uit vandaag. Licht bewolkt en vochtig-warm, zo’n 18-19 graden wat redelijk veel is voor dit deel van Ierland.
Na het ontbijt bij Gen is het tijd om te vertrekken. We rekenen af voor 2 nachten en gaan eerst tanken. De bedoeling is dat we onze laatste ponden of “sterling” zoals ze hier zeggen, kwijtraken. Ik tank exact £ 17,55 zodat we nu volledig sterling-vrij zijn. Na de stad Londonderry zijn we toch terug in de Ierse republiek.

Uitzicht op de Ballycastle harbour vanuit onze kamer

bij Gen in de BB Ardaghmore

-----------------------------------------------------

De BB Ardaghmore. Wij hadden de grote kamer

met de uitsprong op het eerste verdiep.

-----------------------------------------------------

Onze eerste kleine stop in de Armoy Round Tower nabij het kleine stadje Armoy. De toren bevindt zich op een steile heuvel temidden het kerkhof van de St. Patricks Church. In Ierland zijn wel meer ronde torens te vinden, maar deze is speciaal doordat de ingang hoog boven de begane grond zit. Er is een “stepstone”, een uitstekende steen waarop je eerst moet stappen om binnen te geraken. Een soort trapje dus.

De Armoy Round Tower met zijn hoge ingang

-----------------------------------------------------

De volgende stop is iets waar ik naar heb uitgezien en is ook een persoonlijk hoogtepunt vandaag. We rijden naar de site van Beaghmore, nog altijd in N. Ierland, waar 7 steencirkels te vinden zijn.
Als we aankomen is het verlaten. In de verte zien we donkere wolken naderbij komen en krijgt de plaats een duistere sfeer. De site zelf is echter heel verzorgd en onderhouden, zoals we dat van de Engelsen gewoon zijn.
Steencirkels zijn iets speciaal. Er gaat voor mij toch een zekere mystiek van uit, vooral omdat er zo weinig over bekend is. Bijna magisch. Het is niet duidelijk wat de functie van steencirkels was, maar vermoedelijk van religieuze aard. Het is bewezen dat de bouwwerken in verband staan met de stand van de hemellichamen en dit kan wijzen op een connectie met de Keltische astrologie, waarbij de zon en de maan een belangrijke rol speelden.
De zompige ondergrond, bijna moeras, weerhoudt me niet om alle steencirkels van dichtbij te bekijken. In de buurt zelf zijn ook “standing stones”, rechtop staande stenen, en “cairns”, door mensen gemaakte steenhopen. Deze “cairns” zijn waarschijnlijk markeerpunten voor reizigers, maar ook om belangrijke plaatsen aan te duiden.
De eerste regendruppels vallen reeds, maar toch krijg ik er niet genoeg van. Ik wil hier blijven, bestuderen, proberen te doorgronden. Fantastish gewoon! In een volgend leven zal ik waarschijnlijk archeoloog zijn…

En daar zijn ze dan...

-----------------------------------------------------

Een "cairn", een door mensenhanden gemaakte

steenhoop, waarschijnlijk als markering gebruikt.

-----------------------------------------------------

Nog een "cairn"

-----------------------------------------------------

De magie en de mystiek in het midden van een steencirkel

Fantastisch !

-----------------------------------------------------

Met de nodige regen vertekken we terug. De volgende rit gaat via de stad Londonderry (voor de Ieren: gewoon Derry). Daar rijden we doorheen en een eindje buiten de stad zijn we over de grens. De sfeer is er opnieuw anders. Of is het maar een idee ? Het is in ieder geval gestopt met regenen en de lucht is blauw met hier en daar wat flarden witte wolken.
Nog een eindje verder (en wat zoeken) zijn we op onze volgende bestemming: een “must see” in Ierland: Grianan of Aileach Fort (in het Gaelic zeg je maar gewoon Grianán Ailigh).

Bij iedere bezienswaardigheid staat altijd een hele goede

uitleg, zoals gewoonlijk eerst in het Iers, dan pas in het Engels.

-----------------------------------------------------

Dit stenen fort werd gedeeltelijk gerestaureerd en is een overblijfsel uit de Keltische tijd. Het fort heeft een diameter van 25m en 4,5 meter dikke muren. Het is strategisch gebouwd op een heuveltop en de omgeving is volledig en heel erg ver te zien. Dit grote, lelijke, bombastisch ding is zo’n 3000 jaar oud, maar toch heeft het iets. Er zijn wat bezoekers.

Naar het stonefort. Een bombastish groot, lelijk ding

met muren van 4,5 meter dik.

-----------------------------------------------------

De ingang

-----------------------------------------------------

Binnenin het stonefort, op de glibberige muren.

-----------------------------------------------------

We eten in een supermarktje bij een pompstation en rijden verder naar het stadje Balleybofey, waar ik een paar nieuwe schoenen koop.
Het weer is uitstekend en we rijden nog zo’n 30 km tot onze eindbestemming. We moeten wel wat zoeken maar we vinden het toch. Het is de enige BB die ik niet precies heb kunnen lokaliseren.

Pauline McHugh is een heel spontane, vriendelijke, jonge vrouw die ons hartelijk welkom heet. Het blijkt dat wij de enige gasten zijn. Het huis is mooi en ruim en heeft een prachtig zicht op de Donegal Bay.

De BB Sea Island View, bij Pauline McHugh

 -----------------------------------------------------

We gaan eerst naar het stadje Mountcharles, maar daar is niets te zien. Dan maar naar Donegal Town, de hoofdstad van het gelijknamige graafschap.
We maken een wandeling in de stad maar door een plotse storm met veel wind en regen moeten we schuilen in een bar. Noodgedwongen aperitief dus. Spijtig, want Donegal Town is best een mooi plaatsje in Ierland.

Donegal Town in de zon.

Binnen 15 minuten krijgen we een zondvloed op ons dak...

-----------------------------------------------------

Een parkje in Donegal Town

-----------------------------------------------------

We blijven in de stad en kiezen een klein restaurantje uit waar Viviane een pizza bestelt en ikzelf chicken with mushrooms. We laten het ons smaken want het eten is weer uitstekend, wat een verschil met Noord Ierland ! Intussen is er buiten een ware zondvloed aan de gang.
Na het eten blijkt de regen opgehouden te zijn; we wandelen nog naar een bar waar live muziek wordt gespeeld, maar het blijkt toch niet helemaal ons ding te zijn. Veel te veel populaire deuntjes.
Terug in onze BB ontmoeten we Pauline haar man. “Hello, my name is……” voor de rest heb we er niets van begrepen want hij sprak vreselijk onverstaanbaar. Een Iers dialect met een zwaar dito accent. We zeggen goodnight en gaan naar de kamer.
Het is een prachtige leerzame dag geweest. En de regen, tja, die neem je er maar bij…


To be continued…