zaterdag 5 december 2009

Donderdag 20 augustus 2009



Van Ballycastle (A) naar Donegal (D) via
Beaghmore Stonecircles (B) en Grianan of Aileach Fort (C)
Klik op de map voor een overzichtelijker beeld.
-----------------------------------------------------

Het weer ziet er redelijk uit vandaag. Licht bewolkt en vochtig-warm, zo’n 18-19 graden wat redelijk veel is voor dit deel van Ierland.
Na het ontbijt bij Gen is het tijd om te vertrekken. We rekenen af voor 2 nachten en gaan eerst tanken. De bedoeling is dat we onze laatste ponden of “sterling” zoals ze hier zeggen, kwijtraken. Ik tank exact £ 17,55 zodat we nu volledig sterling-vrij zijn. Na de stad Londonderry zijn we toch terug in de Ierse republiek.


Uitzicht op de Ballycastle harbour vanuit onze kamer
bij Gen in de BB Ardaghmore
-----------------------------------------------------




De BB Ardaghmore. Wij hadden de grote kamer
met de uitsprong op het eerste verdiep.
-----------------------------------------------------


Onze eerste kleine stop in de Armoy Round Tower nabij het kleine stadje Armoy. De toren bevindt zich op een steile heuvel temidden het kerkhof van de St. Patricks Church. In Ierland zijn wel meer ronde torens te vinden, maar deze is speciaal doordat de ingang hoog boven de begane grond zit. Er is een “stepstone”, een uitstekende steen waarop je eerst moet stappen om binnen te geraken. Een soort trapje dus.

De Armoy Round Tower met zijn hoge ingang
-----------------------------------------------------


De volgende stop is iets waar ik naar heb uitgezien en is ook een persoonlijk hoogtepunt vandaag. We rijden naar de site van Beaghmore, nog altijd in N. Ierland, waar 7 steencirkels te vinden zijn.
Als we aankomen is het verlaten. In de verte zien we donkere wolken naderbij komen en krijgt de plaats een duistere sfeer. De site zelf is echter heel verzorgd en onderhouden, zoals we dat van de Engelsen gewoon zijn.
Steencirkels zijn iets speciaal. Er gaat voor mij toch een zekere mystiek van uit, vooral omdat er zo weinig over bekend is. Bijna magisch. Het is niet duidelijk wat de functie van steencirkels was, maar vermoedelijk van religieuze aard. Het is bewezen dat de bouwwerken in verband staan met de stand van de hemellichamen en dit kan wijzen op een connectie met de Keltische astrologie, waarbij de zon en de maan een belangrijke rol speelden.
De zompige ondergrond, bijna moeras, weerhoudt me niet om alle steencirkels van dichtbij te bekijken. In de buurt zelf zijn ook “standing stones”, rechtop staande stenen, en “cairns”, door mensen gemaakte steenhopen. Deze “cairns” zijn waarschijnlijk markeerpunten voor reizigers, maar ook om belangrijke plaatsen aan te duiden.
De eerste regendruppels vallen reeds, maar toch krijg ik er niet genoeg van. Ik wil hier blijven, bestuderen, proberen te doorgronden. Fantastish gewoon! In een volgend leven zal ik waarschijnlijk archeoloog zijn…



En daar zijn ze dan...
-----------------------------------------------------




Een "cairn", een door mensenhanden gemaakte
steenhoop, waarschijnlijk als markering gebruikt.
-----------------------------------------------------





Nog een "cairn"
-----------------------------------------------------




De magie en de mystiek in het midden van een steencirkel
Fantastisch !
-----------------------------------------------------


Met de nodige regen vertekken we terug. De volgende rit gaat via de stad Londonderry (voor de Ieren: gewoon Derry). Daar rijden we doorheen en een eindje buiten de stad zijn we over de grens. De sfeer is er opnieuw anders. Of is het maar een idee ? Het is in ieder geval gestopt met regenen en de lucht is blauw met hier en daar wat flarden witte wolken.
Nog een eindje verder (en wat zoeken) zijn we op onze volgende bestemming: een “must see” in Ierland: Grianan of Aileach Fort (in het Gaelic zeg je maar gewoon Grianán Ailigh).


Bij iedere bezienswaardigheid staat altijd een hele goede
uitleg, zoals gewoonlijk eerst in het Iers, dan pas in het Engels.
-----------------------------------------------------


Dit stenen fort werd gedeeltelijk gerestaureerd en is een overblijfsel uit de Keltische tijd. Het fort heeft een diameter van 25m en 4,5 meter dikke muren. Het is strategisch gebouwd op een heuveltop en de omgeving is volledig en heel erg ver te zien. Dit grote, lelijke, bombastisch ding is zo’n 3000 jaar oud, maar toch heeft het iets. Er zijn wat bezoekers.


Naar het stonefort. Een bombastish groot, lelijk ding
met muren van 4,5 meter dik.
-----------------------------------------------------



De ingang
-----------------------------------------------------



Binnenin het stonefort, op de glibberige muren.
-----------------------------------------------------


We eten in een supermarktje bij een pompstation en rijden verder naar het stadje Balleybofey, waar ik een paar nieuwe schoenen koop.
Het weer is uitstekend en we rijden nog zo’n 30 km tot onze eindbestemming. We moeten wel wat zoeken maar we vinden het toch. Het is de enige BB die ik niet precies heb kunnen lokaliseren.

Pauline McHugh is een heel spontane, vriendelijke, jonge vrouw die ons hartelijk welkom heet. Het blijkt dat wij de enige gasten zijn. Het huis is mooi en ruim en heeft een prachtig zicht op de Donegal Bay.

De BB Sea Island View, bij Pauline McHugh
 -----------------------------------------------------


We gaan eerst naar het stadje Mountcharles, maar daar is niets te zien. Dan maar naar Donegal Town, de hoofdstad van het gelijknamige graafschap.
We maken een wandeling in de stad maar door een plotse storm met veel wind en regen moeten we schuilen in een bar. Noodgedwongen aperitief dus. Spijtig, want Donegal Town is best een mooi plaatsje in Ierland.

Donegal Town in de zon.
Binnen 15 minuten krijgen we een zondvloed op ons dak...
-----------------------------------------------------

Een parkje in Donegal Town
-----------------------------------------------------



We blijven in de stad en kiezen een klein restaurantje uit waar Viviane een pizza bestelt en ikzelf chicken with mushrooms. We laten het ons smaken want het eten is weer uitstekend, wat een verschil met Noord Ierland ! Intussen is er buiten een ware zondvloed aan de gang.
Na het eten blijkt de regen opgehouden te zijn; we wandelen nog naar een bar waar live muziek wordt gespeeld, maar het blijkt toch niet helemaal ons ding te zijn. Veel te veel populaire deuntjes.
Terug in onze BB ontmoeten we Pauline haar man. “Hello, my name is……” voor de rest heb we er niets van begrepen want hij sprak vreselijk onverstaanbaar. Een Iers dialect met een zwaar dito accent. We zeggen goodnight en gaan naar de kamer.
Het is een prachtige leerzame dag geweest. En de regen, tja, die neem je er maar bij…


To be continued…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten